Aydın Talıbzadə -TEATRDA MİF: “İBLİS VƏ...” MÜƏLLİF
Hər xalqın öz teatr mifi mövcud. İngilis teatrının mifi “Hamlet”dir: hələ də heç kim Danimarka şahzadəsinin kimliyindən axıracan baş aça bilmir. Rus teatrının mifi “Qağayı”dır: hələ də heç kim dəqiq deyə bilmir ki, bu öldürülmüş quş kimin və ya nəyin metaforasıdır. “İblis” də Azərbaycan teatrının mifidir: hamını daim maqnit kimi cəzb eləyir: nəinki cəzb eləyir, hətta “dəli” eləyir; di gəl ki, hələ də heç kim onun sirrinə vaqif ola bilmir. Azərbaycan teatr mədəniyyətində bu əsərin ideal səhnə quruluşundan, birmənalı uğurundan danışmaq müşkül: həmişə bir “əmma”sı tapılıb hökmən. Nədən ki... İblis – metaməxluq: fikirdə, xəyalda, düşüncədə bir rəmz, bir obraz; bəlkə də o, bir səma filosofu, bir səma şairi, bir səma inqilabçısı kimi mövcud; canı, qanı, nəfəsi alovdan və bütün bunlar xalis mif, uydurma, təxəyyül.