Vidadi Qafarov - Sabah Don Kixot bizə gələcək!
Sabaha bir gün qalıb... Mən Don Kixotu gözləyirəm. SABAH DON KİXOT BİZƏ GƏLƏCƏK! SABAH DON KİXOT BURDA OLACAQ!.. Özü söz verib mənə, deyib hökmən gələcəyəm, - sadiq dostu Sanço Pansoyla birgə. Ha...
Sabaha bir gün qalıb...
Mən Don Kixotu gözləyirəm.
SABAH DON KİXOT BİZƏ GƏLƏCƏK!
SABAH DON KİXOT BURDA OLACAQ!..
Özü söz verib mənə, deyib hökmən gələcəyəm, - sadiq dostu Sanço Pansoyla birgə.
Hamlet də gəlmək istəyirdi, qoymadım. Dedim ki, bizi bu günə salan elə sənsən, sənin “Olum, ya ölüm” sualındı. Həm də səninkimilər bizdə o qədərdi ki, - apar qaytar, - iş-gücləri də ancaq güyafilosoflar kimi başlarını tutub, “ölum, ya ölüm” sualına cavab axtarmaqdı. Daha bilmirlər ki, axtarmağa dəyməz – indi ölüm yox, olum vaxtıdı, - artıq! İndi Hamlet yox, Don Kixot vaxtıdı, - artıq! Don Kixot gəlsə, o saat müharibə elan edib, şığıyar ölkəni bürümüş, malyariyanı yayan ağcaqanadların üstünə, tutar onlardan yekə birisinin bığlarından, vurar toppuzu təpəsindən – öldürər. Və üzünü tutub Sanço Pansoya deyər: Öldürdüm, - Sanço Panso, -
Öldürdüm bir ağcaqanaq, -
çıxdı qanı –
Mənim qanım,
sənin qanın,
onun qanı!
Bəs hanı ağcaqanadın öz qanı?
O necə yaşayır qansız???
Öz qanı olmadığından –
yaşayır mənim qanımla,
sənin qanınla,
onun qanıyla –
qansızın biri qansız!!!
Bu da olar o biri ağcaqanadlara görk – qananı qanar, - tərgidər əməlini, - qanmayanı toppuzlanar! Elə bu vaxt, bilirəm, harda olsa Kefli İsgəndər də özünü yetirər və şərab şüşəsi tutmuş əlini ölçə-ölçə başlayar məşhur monoloqunu deməyə: - “Baxın! Baxın! Yaxşı baxın! Diqqətnən baxın! Sizin tarix kitabınızda bu, qan ilə yazılmış bir səhifədir. Sizdən sonra gələnlər bu kitabı vərəqləyib, bu səhifəni görəndə sizi yada salıb deyəcəklər: ...”
Sabaha bir gün qalıb...
Mən Don Kixotu gözləyirəm.
SABAH DON KİXOT BİZƏ GƏLƏCƏK!
SABAH DON KİXOT BURDA OLACAQ!
P.S. “Ağcaqanadlar... Erkəkləri... çiçək şirəsi ilə qidalanır. Dişiləri... insanların qanını sorur”. ASE, I cild., Bakı, 1976, səh. 114.
P.P.S. Kiçik redaktə ilə təkrar dərc olunan bu yazı ilk dəfə “Press Fakt” qəzetinin 1995-ci il 15-21 sentyabr sayında işıq üzü görüb.